Spring naar inhoud

JOHN PERKINS “THE NEW CONFESSIONS OF AN ECONOMIC HITMAN”

Onlangs luisterde ik naar een interview met John Perkins, die tien jaar lang heel succesvol een, zoals hij het zelf noemt, ‘Economic Hitman’ was.
Perkins is de eerste man die uit eigen ervaring in het openbaar vertelt over het systeem van het dwingen van regeringen om mee te werken aan de ‘Amerikaanse wereldheerschappij’
We weten, of beter kúnnen allemaal weten dat dat gebeurt maar om het echt uit de mond van een insider te horen is toch iets anders. Het is net als destijds met de sigarettenindustrie die er door velen van verdacht werd dat ze stoffen in de sigaretten deden om mensen er verslaafd aan te maken. Toen iemand uit de school klapte (Jeffrey Wigand) hadden veel mensen iets van: het is dus écht zo. Er is daarom zelfs een erg goede film van gemaakt: The Insider. (met Russell Crowe en Al Pacino)
Ook deze bekentenis is spectaculair omdat wat mensen die op de hoogte zijn allemaal al lang denken: dat er mensen met vreselijk veel geld hele regeringen omkopen en naar hun hand zetten, alleen maar voor geldelijk gewin, nu een weten wordt. Het is écht zo en de manier waarop is desnoods met intimidatie en moord.

Ik weet niet of je hier in geïnteresseerd bent. Ga dan luisteren. Wil je meer weten zonder het hele interview te beluisteren lees dan het volgende:

Een hitman is een betaalde moordenaar. Maar een ‘economic hitman’ doet zijn ‘moord’ op een economische manier. Perkins, voordien een succesvol econoom, reisde in opdracht van de Amerikaanse regering, die echter in die gevallen een marionet was van de grote ondernemingen, naar derde wereld landen en stelde voor om het land (lees ‘de rijken van dat land’) op te bouwen met grote projecten zoals stuwdammen met elektriciteitscentrales, mijnbouw, een vliegveld, een banksysteem, grote wegen, enzovoorts. Daarvoor konden ze dan een grote lening krijgen. De uitvoering zou dan ‘natuurlijk’ door grote bedrijven uit de VS gedaan worden.
Vaak ging de betreffende president snel akkoord omdat hij het een goed plan vond, vaak ook omdat hij besefte dat de VS in zo’n geval niet graag nee hoort en omdat ze wisten dat meerdere presidenten die nee hadden gezegd op onduidelijke manieren omgekomen waren.
Soms sputterden ze tegen en dan herinnerde hij hen aan wat er met Patrice Loemoemba, de onafhankelijkheidsstrijder en eerste democratisch gekozen president van Congo, gebeurd was en met bijvoorbeeld Salvador Allende van Chili (1973). Beiden vermoord door de CIA. Dat laatste zei hij er dan niet bij 
Op twee na, zeer integere mensen, gingen alle mensen die hij benaderde akkoord. Die twee waren Jaime Roldos, president van Ecuador van 1979 tot 1981 en Omar Torrijos, de leider van Panama van 1968 tot 1981. Beiden stortten een paar maanden na hun weigering met een aantal anderen in hun privé vliegtuig neer in de bergen.
Hij vertelt ook van een olie-deal dat hij sloot met Saoedi Arabië (dat de OPEC controleert) in ruil voor bescherming van het Huis van Saoedi. Een van de voorwaarden was dat alle transacties in de wereld in US dollars zouden gebeuren.
Los van zijn eigen acties praat hij ook open over wat hij als insider leert van ‘de politiek’. Veel mensen denken dat de VS een aantal oorlogen heeft ‘verloren’. Zoals die in Vietnam.
Hij legt uit dat de echte machthebbers, de grote ondernemingen van de VS, olie-industrie, wapenindustrie, enz., er altijd bij winnen. Alle oorlog en angst voor oorlog, alle instabiliteit in een gebied, zoals continue in het Midden-Oosten, is goed voor wapenverkoop en voor wederopbouw (daar komen dan de economische hitmannen weer, ja dat gebeurt nog steeds). De VS (bij monde van de machteloze Obama) is niet bezig om stabiliteit in dat gebied te herstellen maar om zijn eigen economische belangen veilig te stellen. Stabiliteit in het Midden-Oosten hoeven we bovendien niet snel te verwachten omdat de grenzen ooit willekeurig zijn vastgesteld en ze geen rekening houden met de verschillende volkeren en culturen daar. Grenzen gaan dwars door volkeren en culturen heen (zoals bij de Koerden die in drie verschillende landen wonen-HN). Pas als de regeringen daar dat zelf willen erkennen kan er iets veranderen. Hij vertelt nog veel meer over Iran en Irak (Saddam Hoessein) en hoe het altijd weer de economische belangen zijn waar het om gaat.
Hij vindt het ook onbegrijpelijk dat het merendeel van de bevolking van de VS gelooft dat verkiezingen iets uitmaken. Hij noemt verkiezingen ‘bullshit’. Zelfs als je je eigen campagne zou sponsoren (Wat Trump belooft) dan nog zit je met een systeem van mensen om je heen (senatoren, adviseurs, ambtenaren, enz.) die met handen en voeten gebonden zijn aan de grote ondernemingen. De president heeft bijna geen controle.

Het vak economie werd vroeger altijd beschreven als ‘serve the public interest’ (het algemene belang dienend). Sinds 1976 (Milton Friedman) is dat veranderd in streven naar winst-maximalisatie. Perkins noemt het huidige economische systeem ‘failed’, mislukt, een ‘Death Economy’. Het kan niet anders dan instorten. Op dit moment heeft de VS 5% van de wereldbevolking en gebruikt 30% van de beschikbare grondstoffen.
Hij beantwoord ook de vraag of een aantal gewetenloze en harteloze schurken dit alles organiseren. Volgens Perkins zijn de meeste ‘bazen’ (op een paar na dus) normale mensen die zich van dit alles bewust zijn en willen veranderen. Maar ze zitten vast. Zodra ze iets veranderen gaat de winst omlaag en worden ze ontslagen en kunnen ze niets meer veranderen. Perkins zegt dat dit tevens de goede kant van het verhaal is. De huidige manier van (economisch) regeren is ‘outdated’, achterhaald. De macht in de hele wereld ligt tegenwoordig bij de grote ondernemingen. Verspil je energie dus niet aan de politiek waar je maar weinig kunt veranderen (eens in de zoveel jaar een stemmetje -HN) maar ‘spread the word’, maak mensen bewust van wat er aan de hand is. Wij mensen hebben wel macht over ondernemingen. We kunnen hun spullen kopen, hun diensten afnemen…. of niet. (We kunnen met ons mes, lepel en vork drie keer per dag stemmen. Dat is pas democratie.-HN)
Stuur een onderneming met een groep mensen, een actiegroep zoals er zo veel zijn, bijvoorbeeld elke week een email dat je hun spullen graag wilt afnemen als ze hun werknemers in Indonesië een fatsoenlijk loon gaan betalen. En steun de ‘Life-Economy’, organisaties en ondernemingen die mensenrechten respecteren en eerlijk inkopen en handelen.
Hij heeft nog veel meer dingen die je kunt doen maar daarvoor moet je het boek lezen. Zijn boek is in 33 talen vertaald en vooral populair in Rusland waar ze nu goed kunnen zien hoe de VS handelt.
http://mikedillard.com/confessions-economic-hitman/
http://johnperkins.org/
Huub.

NASCHRIFT:

Toen ik in zaken zat en een keer tegen een vriend klaagde over een klant maakte die vriend een geweldig opmerking die me altijd is bijgebleven. Ik klaagde dat ik het moeilijk vond om aan de onredelijke wensen van een bepaalde klant tegemoet te komen. “Maar ja”, zei ik “de klant is koning.”

“Alleen als hij zich als een koning gedraagt.” zei mijn vriend toen.

En zo zie ik het ook met democratie. Henri David Thoreau zei al “Een volk krijgt de regering die het verdient.” Als de bevolking brood en spelen wil en in allerlei sprookjes gelooft en niet goed geïnformeerd is dan wordt het ook niets met de democratie. Tegenwoordig worden, vooral via het internet, veel sprookjes doorgeprikt en zijn mensen steeds beter op de hoogte van wat er werkelijk in de wereld aan de hand is. Groepen als Avaaz en SumOfUs zijn bezig de wereld met echte democratie ten goede te veranderen. Keuzes die je elke dag kunt maken worden steeds duidelijker. Het is tijd voor werkelijke democratie en dat betekent de hele dag door keuze maken die de wereld een betere plek maken en zeker op die dag dat er regelaars gekozen moeten worden die onze keuze in goede banen mogen leiden.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *