Spring naar inhoud

THE HACKING OF THE AMERICAN MIND

Onlangs verscheen het boek met deze titel van Dr. Robert Lustig, een endocrinoloog aan de Universiteit van San Fransisco. Hij is de auteur van een eerder boek “Fat Chance: Beating the Odds against Sugar, Processed Food, Obesity, and Disease” (2013).

Suiker, de bittere waarheid
Maar hij is bekender van zijn video op Youtube die viral ging: “Sugar, the bitter truth” waarin hij met wetenschappelijke bewijzen aantoont dat bewerkte suikers en vooral bewerkte fructose de grote veroorzakers zijn van de obesitas epidemie. En van dat niet alleen, ook van verslaving, depressie en chronische ziekte. Een knappe prestatie omdat je als je tegen de belangen van de suiker industrie ingaat, en dat is een hele grote, van vele kanten onder zwaar vuur genomen wordt.
Ik heb gekeken naar een interview van een half uur over zijn nieuwe boek “The Hacking of the American Mind” (het slim binnendringen en overnemen van de Amerikaanse geest) met als ondertitel: “De wetenschap achter de overname door de grote bedrijven van onze lichamen en hersenen.”. Erg knap hoe hij in dat half uur een schat aan informatie geeft. Ik heb de video op facebook gedeeld.

Het verschil tussen genot en geluk
In het interview gaat hij in op hoe de voedingsindustrie in Amerika, maar natuurlijk ook in de rest van de wereld die dit model volgt, het Amerikaanse volk heeft gehersenspoeld met foutieve informatie, propaganda dus, alleen maar vanwege het financiële gewin. Bijvoorbeeld vroeger dat sigaretten niet verslavend zouden zijn en nu dat ‘fast food’ gezond genoemd wordt. Op dit moment wordt overal, vooral in advertenties, genot (of plezier) geluk genoemd. Mensen, zegt hij, zien het verschil niet meer tussen de twee. Genot wordt geluk en er zelfs mee verwisseld. Maar ze zijn verre van gelijk. Hij geeft zeven verschillen tussen de twee:
1. Genieten duurt maar even, geluk kan lang duren.
2. Genieten is lichamelijk, geluk is geestelijk.
3. Genieten is nemen, geluk is geven.
4. Genieten kan door stofjes in te nemen, geluk niet.
5. Genieten kun je prima alleen, geluk wil je met anderen delen.
6. Extreem genieten leidt tot verslaving. Aan geluk kun je niet verslaafd raken.
7. Genieten is dopamine, geluk is serotonine (twee neurotransmitters in het brein).

Hoe worden we gelukkig?
Genot is deel van het leven maar geluk is doel van het leven. Hoe we kunnen genieten weten we maar al te goed. De vraag is nu: hoe kun je gelukkig worden? Lustig geeft 4 C’s: Connection, Contribute, Cope, Cook. Vertaald en meteen uitgelegd:
1. Verbinding met anderen. Aanwezigheid met oogcontact. Dus niet facebook of smartphones, die je niet gelukkig maken (alleen dopamine produceren) en op den duur zelfs ongelukkig omdat je er verslaafd aan raakt.
2. Bijdragen aan iemand of iets buiten jezelf. Helpen, geven, verzorgen.
3. Aankunnen van het leven. Zorgen voor gezonde serotonine receptoren door: A: Genoeg slaap. B: Focus en concentratie op je dagelijkse taken. C: Voldoende lichaamsbeweging.
4. Koken voor jezelf en anderen (dus geen fast food of restaurants). Belangrijk is de controle die je dan hebt op de ingrediënten. De belangrijkste richtlijnen voor voldoende aanmaak van serotonine in je voeding: A: Tryptofaan (veel in vis en algen). B: Omega-3 vetten (veel in vis en lijnzaad). C: Weinig bewerkte suiker/fructose. Met koken eet je meestal samen (verbinding), doe je iets voor anderen (bijdragen), en je zorgt voor je eigen gezondheid (aankunnen). Een prachtige combinatie.

Hoe gaat het mis?
Volgens Lustig zitten we dus in een maatschappelijke crisis omdat we genot en geluk, twee van onze belangrijkste positieve ervaringen, zijn gaan verwisselen doordat zowat alle bedrijven zeggen je geluk te kunnen verkopen. We gaan te veel voor genot en vernietigen daardoor (receptoren op) hersencellen die dat niet aankunnen. Het gevolg is dat we de volgende keer meer van dat genot (die stof) nodig hebben, tolerantie dus. Uiteindelijk gevolg: verslaving en de dood van veel hersencellen en daarmee onze capaciteit om geluk te ervaren (=depressie). En bij gebrek aan het vermogen om geluk te ervaren blijft er alleen nog maar het zoeken naar genot over.

Hoe meer genot hoe minder geluk
Met serotonine is er geen overdosis mogelijk omdat serotonine de cel juist tot rust brengt, het gevoel niets meer nodig hebben van buiten jezelf. Nu is het zo dat een teveel aan dopamine (genot dus) het vermogen van serotonine om te werken vermindert. Dus hoe meer genot je zoekt, hoe minder het mogelijk is geluk te ervaren.
Dit alles heeft geleid tot ontzaglijke maatschappelijke problemen zoals verslaving, welvaartsziektes, depressies en het alleen nog maar kijken naar en behandelen van de gevolgen daarvan en niet van de oorzaken.
Tegen het einde zegt hij duidelijk: “Kortom: je kunt het systeem van behandeling en verzekering van ziekte niet veranderen tenzij je de gezondheid van de mensen verandert. En je kunt de gezondheid van mensen niet veranderen tenzij je hun dieet verandert. En verandering van dieet betekent natuurlijk ook een verandering in de richting van meer geluk in plaats van genot.”
Hij eindigt het interview met: “We zijn genot voor geluk gaan aanzien en daardoor blijven we genot zoeken ten koste van ons geluk. We kunnen dit paradigma niet veranderen tenzij we het begrijpen.”

Mijn visie
Zoals gewoonlijk vind ik het mooi als mensen en in dit geval een van mijn helden, Robert Lustig, die geweldig werk doet door op een wetenschappelijke manier allerlei leugens te ontmaskeren, de maatschappij analyseren en proberen uit te komen bij de kern van onze problemen. Wat mij betreft komt hij heel ver en ben ik het met hem eens dat we moeten beginnen met ons dieet te veranderen. Ik zelf ga echter nog een stapje verder. Lustig maakt geen onderscheidt tussen natuurlijk en onnatuurlijk genot. Het laatste is overprikkelend en verslavend. Zien we af van onnatuurlijke prikkels (bewerkt voedsel) dan voorkomen we de problemen. Hierop doorbordurend zou je geluk dus een natuurlijke staat van het lichaam kunnen noemen en onze manier van met kunstmatig (!) genot omgaan, de onnatuurlijke staat van het lichaam. Zolang dit essentiële verschil niet gezien wordt komen we volgens mij niet uit het huidige paradigma.
Je kunt dit ook zien aan de vier C’s die hij geeft voor geluk. Dat zijn allemaal natuurlijke leefregels, behalve dat koken dan, dat je ook gewoon samen eten zou kunnen noemen.
In mijn visie worden de Amerikanen niet gehackt maar spelen de (grote) bedrijven gewoon in op een trend die er al is onder de mensen. De bedrijven met hun reclame zijn dus niet de oorzaak, zoals in de visie van Lustig, maar wij zelf. Dat moeten we begrijpen.
Huub Neys.
Zie ook mijn boek “Het Natuurlijke En Het Onnatuurlijke” http://www.HetNatuurlijkeEnHetOnnatuurlijke.nl

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *