Spring naar inhoud

PRIVACY OF “IK HEB NIETS TE VERBERGEN”

 Als het over de steeds verdergaande digitalisering van de samenleving gaat dan komt bijna altijd onze privacy ter sprake. Fakebook kent je politieke voorkeur en die van je vrienden en Google weet wanneer en waar je naar de wc gaat. En dat betekent dat hoe meer degenen die die digitale gegevens verzamelen en beheersen van je weten hoe beter ze je ook in de gaten kunnen houden. En controleren (afsluiten) als dat moet. “Dat willen we toch niet?”
Eh, nee, maar het is allemaal zo praktisch en gratis.”
En dan komt de dooddoener: “...en ik heb niets te verbergen.”
En dat is helaas niet waar. Om allerlei redenen.

Waarom kleed je je om in een kleedhokje en niet gewoon midden in die leuke boetiek of op het grasveld van het zwembad? Waarom ga je een 'hokje' in, in het stemlokaal? Waarom is je inkomen niet voor iedereen zichtbaar? Je hebt veel te verbergen en daar is niets verkeerds mee in onze huidige samenleving.

'Ja maar', argumenteert dan degene die niets te verbergen heeft:
Ik doe geen slechte dingen, dat bedoel ik.”

Probleem daarmee is echter dat wat de een niet slecht vindt, de ander wel slecht vind. Waarom zijn er demonstraties in Den Haag? Waarom is er 'burgerlijke ongehoorzaamheid'? Waarom slaan mensen elkaar de kop in vanwege een geloofsverschil of een andere politieke overtuiging? Nee, je doet geen slechte dingen maar daar denkt de buurman heel anders over.

Voor mij is een prachtig voorbeeld hiervan wat twee jaar geleden in Indonesië gebeurde toen een succesvol en (eindelijk weer eens een) integer politicus, Ahok, een christen, iets zei wat veel moslims niet beviel. Het was niet 'fout' maar het beviel ze niet en na een farce van een rechtszaak werd hij tot twee jaar cel veroordeeld. Hij is onlangs vrijgekomen en wil niets meer met de politiek te maken hebben.

Wat in de ene samenleving volstrekt normaal gevonden wordt, het eten van een varken, is totaal verboden in een andere samenleving. Ook zou ik niet willen dat al mijn conversaties thuis over Indonesië en de Indonesiërs 'ergens' opgeslagen worden waar ze door iemand met 'andere opvattingen' gehoord kunnen worden en tegen mij gebruikt. Dus ook daar zit een dikke adder onder het 'ik heb niets te verbergen' gras.

Nog wat onvrijheden

Tijdens het nalezen van dit stukje kwamen er nog veel meer dingen bovendrijven waarvan we niet willen dat anderen die van ons weten.

--Wat je je psychiater vertelt.
--Wat je je dokter vertelt (medisch dossier, veel over te doen).
--Wat je je advocaat vertelt.
--Welk product je aan het ontwikkelen bent voor een nieuwe zaak.
--Welke uitvinding je aan het doen bent of gedaan hebt.
--Waar je solliciteert (tijdens je baan).
--Wat je in vertrouwen aan een vriend of vriendin vertelt over iemand anders.
--Wat je leest.
--Waar je op vakantie gaat (tikkeltje te duur?).
--Of je de interieurverzorgster zwart betaalt.

U bent verdacht totdat u het tegendeel kunt bewijzen
Een heel andere vorm van dat ik niet wil dat 'ze' alles van me weten is die keer dat ik zoals gewoonlijk, 10.000 euro van mijn zakelijke rekening overmaakte op mijn Indonesische rekening. Het geld kwam niet aan maar wat wel aankwam was een verzoek van mijn Indonesische bank om 'even langs te komen'. Daar zat ik niet om te springen. In de bank werd ik naar boven geleid waar drie gewichtige heren wilden weten waar het geld vandaan kwam. Ik legde uit dat het van mijn zakelijke Nederlandse rekening naar mijn zakelijke Indonesische rekening ging. Of ik dat maar even wilde verklaren op een formulier en dat ondertekenen. Nou vooruit dan maar. Zij legden uit dat van dat moment af aan alle overmakingen van 10.000 euro of meer 'verantwoord' moesten worden om 'witwassen' te voorkomen. Sindsdien maakte ik vaker een bedrag van 9.900 euro over. Was er toen al maar bitcoin geweest.

>>'Leuk' Intermezzo<<< Een klant van mij overkwam ook iets dergelijks. Ze had een keer 12.000 euro cash bij zich om in Indonesië samen met mij te gaan inkopen, toen ze op Schiphol werd aangehouden door twee zwaarbewapende militairen met een hond. De hond had 'geroken' dat ze erg veel briefjes bij zich had. Spectaculair op zich. Nadine werd gezegd dat ze niet meer dan 10.000 euro aan cash bij zich mocht hebben naar het buitenland. Ze kreeg 1.000 euro (!!) boete.

Ze was totaal van de kaart. Ze had immers 'niets te verbergen'. In dit geval was het een hond maar tegenwoordig zou Google, die je vlucht naar Bali registreerde, in samenwerking met je bank, waar je net 12.000 euro opnam, dit ook best van je kunnen weten. <<<Einde 'leuke' Intermezzo<<<

Misbruik
Los van dit feit, dat we wel dingen te verbergen hebben is er iets veel belangrijkers wat speelt: misbruik. Sinds Edward Snowden weten we zeker dat er niets meer privé is. As ik de naam Edward Snowden intyp ben ik me al bewust van het feit dat dit wellicht 'ergens' een schakelaartje omzet en ik een stapje verder op de lijst van 'verdachte individuen' kom. Dat is toch absurd?

Doet me denken aan de paar Amerikaanse studenten die voor de grap elkaar e-mails gingen sturen over het vermoorden van Obama. In no time hadden ze de Amerikaanse geheime dienst op hun dak en dat was geen fijne ervaring.

Een heel vervelend voorbeeld van misbruik is dat 75 jaar geleden het geloof van iemand op zijn persoonsbewijs stond. Daarmee konden de Duitsers zonder moeite zien wie er Jood was en afgevoerd moest worden. In Indonesië is het op dit moment ook zo dat je geloof in je persoonsbewijs moet staan. En er zijn al heel wat mensen in Indonesië omgekomen in geloofsconflicten.

Geen vliegticket

Natuurlijk moeten 'foute personen' nagetrokken kunnen worden. Maar dan wel met gegronde redenen en niet omdat een of andere geheime dienst je stiekem controleert en dan met 'overkill' jou het leven zuur komt maken.

Bovendien: politici liegen er op los. Dat is ondertussen vaak genoeg, zelfs met wetenschappelijk onderzoek, aangetoond. Vind ik dat mijn gegevens bij hen en hun instituten veilig zijn? Voor je het weet heb je een sociaal controlesysteem waarin je 'sociale waardering' bijgehouden wordt. Voldoe je niet aan de 'normen' dan mag je bepaalde dingen niet meer zoals een vliegticket kopen naar het buitenland. Onzin? In China bestaat al zo'n systeem dat met tienduizenden camera's werkt die je overal in de gaten houden. Zelf via je manier van lopen kunnen ze je identificeren! En zo zijn daar al heel wat mensen 'geweerd' van bijvoorbeeld het kopen van een vliegtuigticket.

One liners

Je kunt niet vrij zijn als je je voortdurend bekeken voelt.”

Als je je 'bekeken' voelt dan praat je minder vrij, je praat minder vrij en uiteindelijk denk je ook minder vrij...”

Wil je verlost zijn van misdaad wees dan bereid verlost te zijn van je vrijheid.”

Hoe het beter kan

Dus totdat ik dat gevoel krijg en ik me niet afhankelijk voel van allerlei 'onduidelijke controlesystemen' ga ik zo weinig mogelijk persoonlijke gegevens op het internet zetten. Ik gebruik fakebook alleen nog voor het delen van belangrijke – niet persoonlijke – info en filmpjes. Dus ik gebruik het eigenlijk tegen ze. Ik heb een gratis 'channel'.
Weet je dat er blockchain (bitcoin) projecten ontwikkeld worden waar je je gegevens wel of niet vrij kunt geven en geld kunt krijgen voor wat je wel wilt delen... Zoals ik eerder al een keer zei: over tien jaar zijn Fakebook en Google er niet meer. Daar kun je aan meehelpen:

Gebruik startpage.com of duckduckgo.com als zoekmachines.

https://www.startpage.com/en/search/privacy-policy.html

https://duckduckgo.com/

Gebruik Firefox of Epic Privacy Browser of zelfs Tor als browser.

https://www.epicbrowser.com/

https://2019.www.torproject.org/projects/torbrowser.html.en

Gebruik VPN voor een niet te traceren adres van je computer.

http://hola.org/

https://protonvpn.com/

Gebruik het Zwitserse Protonmail als e-mail adres.

https://protonmail.com/nl/

Succes!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *