Af en toe correspondeer ik met Loes Modderman die het (gratis) digitale maandblad 'Verwondering' uitgeeft. In nummer 87 stond een voor mij interessant artikel over tweelingen. Ik schreef ik haar een email met mijn ervaringen en filosofieën over het toeval. Voor de liefhebbers...
In het artikel gaat ze ook uitgebreid in op een boek van Guy Lyon Playfair: “Twin Telepathy”. Na een aantal sterke gevallen gaat ze verder met:
“Een bijzondere plaats nemen eeneiige tweelingen in die zo jong gescheiden werden dat ze van elkaars bestaan pas na decennia op de hoogte kwamen, en toen, ondanks een aanzienlijk verschil in opvoeding, ongeveer dezelfde levens bleken te hebben geleid, tot en met carrière, gewicht, kleding, hobby's en zelfs de namen van vrouw en
kinderen.
Zo was het met Bridget en Dorothy Lowe, twee Britse huisvrouwen die elkaar in 1979 voor het eerst zagen na 78 jaar gescheiden te zijn geweest. Bij de eerste ontmoeting hadden ze allebei zeven ringen aan hun vingers, en om iedere pols een armband en een zelfde model horloge. Hun make-up en kleding was in dezelfde stijl. Beide waren weduwe en getrouwd geweest met een Jim. Ieder had een zoon: Andrew Richard en Richard Andrew. Hun dagboeken waren op dezelfde dagen geschreven in dezelfde schriftjes.
Een ander bekend geval is dat van de tweelingbroers die vlak na hun geboorte werden geadopteerd door twee verschillende families in Ohio, die de jongetjes allebei James noemden. Geen van beide wist van het bestaan van de ander, tot het een van hen, 39 jaar later, werd verteld. James en James ontmoetten elkaar, en stonden versteld van de overeenkomsten, alsof ze het zelfde leven hadden geleid. Beiden waren getrouwd en gescheiden van een vrouw die Linda heette, en opnieuw getrouwd met een Betsy. Verder reden ze hetzelfde type auto, hadden dezelfde banen gehad en dezelfde hobby's, en leden aan dezelfde kwalen. Ook waren ze allebei dwangmatige nagelbijters. Toeval?” ...lees verder "TOEVAL OF VOORBESTEMMING ? "