GEEN WETENSCHAPPELIJKE VERKLARINGEN.
HOEVEEL INVLOED HEBBEN DE GENEN?
DALING VAN DE LEEFTIJD VAN DE MENARCHE (DE EERSTE MENSTRUATIE).
GESCHIEDENIS.
DRUGS BINNEN HET NIEUWE PARADIGMA.
DE NATUUR DRAAIT OM DE MENS OF IS DE MENS DEEL VAN DE NATUUR?
GENOTYPE EN FENOTYPE.
DE TOEKOMST: EEN NATUURLIJKE CULTUUR.
GEEN WETENSCHAPPELIJKE VERKLARINGEN.
Heb je er wel eens bij stilgestaan
Christiaan van hoeveel ziekten we de oorzaak weten? Van de meest
voorkomende kankersoorten, leukemie, darmkanker, borstkanker,
baarmoederkanker is de oorzaak onbekend. Van de hart en vaatziekten
weten we een hoop maar niet het fijne, er moet nog steeds
gecollecteerd worden voor duur onderzoek. Weet je dat we geen
verklaring hebben voor de meest verbreidde ziekte in het westen?
Welke dat is ? Dat raad je nooit als ik het je niet zeg. Ook weten we
de oorzaak niet van auto-immuun ziekten. Het immuunsysteem valt het
eigen lichaam zelf van binnen aan. Bizar toch? Er is binnen de
huidige wetenschap geen goede verklaring voor. Of neem diabetes.
Heeft alles te maken met onze leefstijl, het is een welvaartsziekte.
Maar hoe het werkt: onduidelijk. Vermoeidheidsziekte? Helemaal zoiets
geks. Er zijn wel wat ziekten waarvan we weten hoe ze werken maar we
weten niet waarom wij ze krijgen. Verkoudheid, griep: waarom worden
wij verkouden en dieren in de natuur niet? En nog gekker: Waarom
hebben bepaalde dieren in de natuur geen last van infecties en
parasieten die ze bij zich dragen en gaan ze in gevangenschap opeens
symptomen vertonen? Aids: we weten dat het een virus is maar waarom
hebben allerlei dieren datzelfde of een er op lijkend virus en hebben
ze er géén last van? Ook de reden waarom iemand jeugdpuistjes,
slechte adem of voetschimmel krijgt is onbekend.
Die meest voorkomende ziekte in het
westen waar ik het net over had is...
HOEVEEL INVLOED HEBBEN DE GENEN?
Ook zijn er onderzoeksresultaten die laten zien dat genetische kennis
weinig bijdraagt aan het voorspellen van ziekte. Zoals dit recente
voorbeeld: een onderzoeksteam uit Washington93 volgde een grote groep
vrouwen gedurende 10 jaar en constateerde dat een foutief gen op
chromosoom 9 dat een grotere kans op een hartaanval zou geven, geen
grotere voorspelkans bood dan de normale risicofactoren als roken, hoge
bloeddruk, diabetes en dergelijke. Met andere woorden: de genetische
informatie is nutteloos (in dit geval; maar ik denk dus: meestal) omdat
het draait om de omgevingsfactoren.
Een genetische verklaring klinkt altijd goed. We hebben tenminste iets
in handen. Hè, hè, het zit in de familie. Het beestje
heeft een naam. Maar we weten niet hoe we zo´n ziekte moeten
voorkomen.
Wat we dus doen is het een naam geven (diagnose stellen) en een kuur
voorschrijven. Een pil en je bent weer stil. Maar hoofdpijn is niet een
gebrek aan paracetamol. Een depressie is niet een gebrek aan
anti-depressiva. Onze geneeskunde ´geneest´ dus helemaal
niet want om te genezen moet je de oorzaak weten. En die weten we
meestal niet.
Is dat niet heel gek in een tijd van een overvloed aan
wetenschappelijke onderzoekers en ontdekkingen? Willen we het misschien
niet zien? Na wat ik allemaal in de vorige hoofdstukken verteld heb zal
het wel duidelijk zijn dat we het inderdaad niet willen zien. Het is te
confronterend. We voelen op onze klompen aan dat dat in een richting
gaat waar we niet aan willen. Dat we onze leefstijl ter discussie
moeten gaan stellen. Dat we dan weer holenmensen moeten worden of zo.
We zijn als de dood om wat te verliezen. En terecht overigens, het gaat
om fundamentele zaken, zoals eten, waarbij de drang om te overleven
meespeelt. Of anders gezegd waar het om doodsangsten gaat. Maar angst
is een slechte raadgever.
En als we het niet willen zien dan kunnen we er ook niet over nadenken.
Maar ik wilde het altijd wel graag zien ook al was ik er soms bang voor
en zo ontdekte ik dat er gelukkig ook anderen over na dachten en mee
experimenteerden. En zij lieten mij zien dat omgevingsfactoren bepalend
zijn. En zo heb ik, zelf meegaand met ontdekken en experimenteren met
een andere, natuurlijker levensstijl, langzamerhand een ander
wereldbeeld gekregen. Zo verschillend dat dat uiteindelijk een nieuw
paradigma bleek te zijn.
DALING VAN DE LEEFTIJD VAN DE MENARCHE (DE EERSTE MENSTRUATIE).
Een moderne Balinese man vertelde me een
keer spontaan dat in de dorpen op het platteland van Bali waar hij
vandaan komt, de meisjes later beginnen te menstrueren dan in de
steden “met al die ketuckyfraidsjikken en cola”, zoals hij
zei.
Er is in de wetenschappelijk wereld geen twijfel dat dit een reëel
fenomeen is. Men zoekt echter wel naar een verklaring. Maar met
alle giffen en groeihormonen in ons eten ligt die toch wel erg voor de
hand. Een extra sterk argument daarvoor is dat het moment waarop een
kind een bepaalde lengte bereikt, de lichamelijke groei dus, in
hetzelfde tempo, namelijk 4 maanden per 10 jaar, is gedaald. We
bereiken dus steeds jonger een bepaalde lengte. We groeien dus -
lichamelijk! - steeds sneller op. Dus de daling in leeftijd van het
bereiken van een bepaalde lengte gaat hier gelijk op met de daling in
leeftijd van de menarche. Dan wordt het toch moeilijk om hier geen
lichamelijke verklaring (en dus geen geestelijke waar nog steeds veel
mensen mee aankomen) voor te geven. Zeker als we weten dat
groei-hormoon tevens seks-hormoon is.
De ellende die deze daling in leeftijd oplevert is duidelijk.
Tiener-zwangerschappen, onbekend bij jagers/verzamelaars, zijn vaak een
ramp voor zowel het kind als de moeder. Afgezien van het feit dat het
kind waarschijnlijk kwalitatief veel minder sterk is omdat het lichaam
van de moeder tijdens de zwangerschap helemaal niet volgroeid was en
zelf nog volop stoffen nodig had voor haar eigen groei. Laat staan haar
geestelijke en sociale onvolgroeidheid en het gebrek aan een man die
mede-verantwoordelijk kan zijn.
Maar denk hier eens goed over na: een meisje dat op 16 jarige leeftijd
haar eerste menstruatie zou moeten krijgen krijgt hem nu op 8 jarige
leeftijd. Hier is iets heel ergs aan de hand. Ik krijg er althans de
rillingen van.
Terug naar boven.
De mens is een zoeker, een experimenteerder. Een oplossingen-vinder. Was er een tijd van schaarste dan zocht hij naar dingen die eetbaar gemaakt konden worden, desnoods met vuur ☺ De ene knol bleef oneetbaar maar die andere, die aardappel, bleek in het vuur nog lekkerder te worden ook. Of die lang bewaarde druiven, die waren gaan gisten, die smaakten toch wel heel bijzonder.....
Overal op de wereld is door mensen gezocht naar sterkere smaken dan de natuurlijke. Overal wordt gekookt. En we zijn verder gegaan. Zoals de Egyptenaren die 5000 jaar geleden al wijn maakten. En in een heel oud boek kwam ik een verhaal van een paar duizend jaar oud tegen. Het gaat over twee broers. De oudste kwam uitgehongerd thuis en zag dat zijn jongere broer een bordje rode linzenbrij voor zichzelf had gekookt. Hij vroeg wat ervan maar zijn broertje weigerde met de woorden: “Alleen als ik jouw eerstgeboorterecht mag hebben.” En het was een deal. Zo ver ga je toch alleen maar als je overdreven snakt naar dat prutje?
In datzelfde boek wordt het land waar een verdreven volk terugkeert “Het land van melk en honing.” genoemd. Twee cultuur-voedsels die bovenaan de lijst van de geneugten stonden. Het was niet het land van de pompoen of van de granaatappel, nee, cultuurvoedsel. Honing, cultuurvoedsel? Ja, omdat dat in de natuur erg moeilijk te krijgen is. Het is erg seizoensgebonden, er is weinig van en moet vaak ver gezocht worden in hoge bomen. En het dan nog eens van de bijen stelen is ook niet ieders hobby. Tot die tijd was het dus een zeldzame traktatie.
Maar als je eenmaal met je menselijke verstand trucs kunt bedenken zoals de bijen uitroken of zelfs bijen kunt houden in korven dan wordt het veel makkelijker om er veel van te eten en door de, voor een natuurproduct, hoge glycemische index van 70, en dus de suikerkick, doe je dat dan ook. Een mini verslaving.
Op dit moment kunnen we dan ook beschikken over een super-arsenaal aan stoffen die aantrekkelijker zijn dan de stoffen waar we tijdens de evolutie voor gemaakt zijn. Cacao (chocolade), coca bladeren (coca cola, cocaïne), tabak, chili, koffie,geraffineerde suiker, zout, thee, drop, bier, wijn, wodka. En dat ging verder: cactussen (peyote), marihuana, opium, morfine, LSD, heroïne, cocaïne, crack, speed, ecstasy, en noem alle nieuwe drugs maar op.
Terug naar boven.
DRUGS BINNEN HET NIEUWE PARADIGMA.
Het onderscheid tussen ´wij´ en ´zij´
is principieel verkeerd. ´Officiële´ druggebruikers zijn alleen
wat verder doorgelopen op het pad dat we allemaal aan het gaan zijn.
We zijn allemaal drugsverslaafden alleen in verschillende mate. De
oorlog tegen drugs is een oorlog tegen onszelf. Dat wordt moeilijk
vechten dan.
Drugs, alle drugs dus, ook die in het
gewone eten, zouden er beter niet kunnen zijn. Ze zijn allemaal
schadelijk voor onze gezondheid. Ook Cannabis en thee. We moeten het
uit onze eet-cultuur bannen, uit onze omgeving halen. Voorkomen dus
dat we ermee in contact komen. Alle onnatuurlijke stoffen. Dat lijkt
nu ondoenlijk maar dat komt omdat ik nog niet uitverteld ben ☺
Als iedereen gelukkig is zonder het
spul heeft het geen meerwaarde meer en blijft alleen de
zelf-vergiftiging over.
En uiteindelijk is het gevoel wat
achter het druggebruik zit een goed gevoel, een natuurlijk instinct.
Natuurlijk volg je je plezier. Dat moeten we zeker blijven doen.
Alleen: doe je dat met goede, natuurlijke, onbewerkte stoffen dan
geeft dat een geweldig resultaat. Hoe meer mensen het voorbeeld geven
hoe makkelijker het wordt. En als ik me daarbij nog een op die natuur
gebaseerde cultuur voorstel dan krijgen we gezondheid, geluk en de
mogelijkheid goddelijk te worden oftewel in harmonie met de kosmos te
leven.
DE NATUUR DRAAIT OM DE MENS OF IS DE MENS DEEL VAN DE NATUUR?
De mens kent zichzelf nog steeds een
speciale plaats toe boven de dieren. We zijn in ons hart nog steeds
verwaand en denken dat we beter zijn dan ´de dieren´. Als iemand
zich slecht gedraagt is dat beestachtig en als hij zich goed gedraagt
is het een voorbeeldig mens. Als een aap agressief is dan is dat
´dierlijke agressie´. Maar is dezelfde aap heel sociaal dan is dat
opeens ´heel menselijk´. De mens is geweldig, het dier is een
productie eenheid of een mooi plaatje op de tv. Geconfronteerd met de
feiten praten we wel mooi en denken dat we open van geest zijn en
zonder vooroordelen maar diep van binnen zijn we allemaal nog dat
onnatuurlijke wezen dat zijn eigen afkomst verloochent. De problemen
liggen nog altijd buiten ons. Wij zijn als enige schepsel oké en de
natuur is verkeerd. Die moet getemd worden. Ziekte is verkeerd. De
bacterie is de agressor.
De huidige paradigmawissel gaat daarom.
Wij zijn niet de parel van de schepping, wij zijn het probleem. We
zullen naar onszelf moeten gaan kijken en wat we dan te zien krijgen
is niet prettig. Maar we zullen wel moeten want het gaat om het
voortbestaan van ons als mens. Gelukkig is er ook goed nieuws. Van
alles wijst erop dat we wel die parel kunnen worden. Maar daar zullen
we wel wat voor moeten doen.
De huidige paradigmawissel is het
afmaken van wat Copernicus begonnen is. De mens niet alleen zijn
rechtmatige plaats teruggeven in het heelal maar ook in de natuur.
Ongetwijfeld zal ook deze
paradigmawissel veel weerstand oproepen. Ik zeg ´ongetwijfeld´
omdat hij dat al doet. Gerespecteerde (!) wetenschappers die met
interessante nieuwe gegevens komen die in die richting wijzen worden
niet serieus genomen of worden doodgezwegen. Of ze krijgen vreemde
weerleggingen te horen waar ik al wat voorbeelden van heb gegeven.
Kijk naar de milieubeweging als voorbeeld. Sinds Al Gore wordt die
pas echt serieus genomen. Maar daarvoor was het: ´Het valt allemaal
wel mee.´ en ´Het is niet bewezen.´ en ´Het gaat eigenlijk heel
goed met de wereld want.....´.Want wie had er zin om te veranderen?
En wie nu? ☺
Maar de stroom is niet te stuiten en de
basis van dit nieuwe beeld is al gelegd. Dus we zullen er wel aan
moeten.
Het ´terrein´ waar Claude Bernard het over
had heet in de wetenschap het fenotype. Zoals eerder uitgelegd kan
een pakket genen zich op allerlei manieren uiten. Op een giftige
vuilnisbelt groeit het genotype van een plant waarschijnlijk niet tot
zo´n mooi fenotype uit als in jouw achtertuin waar hij regelmatig
water krijgt. En aangezien wij de aarde steeds meer in een giftige
vuilnisbelt veranderen, en zeker onszelf, groeien ook wij niet op
zoals we zouden kunnen. In feite leven we ver onder de mogelijkheden
van wat ons genotype kan laten zien als het volledig uitgroeit.
Anders gezegd: ons genotype is oké, ons fenotype zeker niet. Oftewel
onze genen zijn geweldig maar wat we ermee doen is verschrikkelijk.
Ons bouwplan is prima maar wordt verkeerd uitgevoerd.
Het oude paradigma gaat uit van het
volledig ontplooien en in stand houden van een willekeurig, desnoods
verschrikkelijk fenotype.
Het nieuwe paradigma gaat uit van het
volledig ontplooien van ons genotype door de natuurlijke voorwaarden
daarvoor te herscheppen.
Dus je zou dit oude paradigma het
onnatuurlijke paradigma kunnen noemen en het nieuwe het natuurlijke
paradigma.
Dit lijkt allemaal simpel maar het
heeft hele grote consequenties. Net als de zon om de aarde of de
aarde om de zon. Gauw gezegd, maar een wereld van verschil. Want nu
moeten we gaan kijken hoe het natuurlijke paradigma functioneert. En
dan komen we tot fundamentele ontdekkingen met verstrekkende
gevolgen. Zo verstrekkend dat het onze hele kijk op de wereld en dus
ook op de wetenschap gaat veranderen.
Wat je nodig hebt aan eten uit je omgeving is iets wat je vanzelf oppikt als je jong bent. Het gaat verder vanzelf, net als lopen. Je hoeft er nooit meer over na te denken. Het enige wat nog telt is: ´Is het lekker?´ Lekker is goed. Ons brein is niet gemaakt om over eten na te denken maar over relaties met anderen. Het is gemaakt om op het instinct te kunnen vertrouwen. En het heerlijke van instinctief eten is dan ook dat in principe alles wat in onze omgeving voorkomt gegeten mag worden. Rauw eten wordt wel eens saai genoemd. Heel vreemd vind ik dat klinken uit de mond van mensen die 2 keer per dag brood eten of drie keer per dag rijst. Alle bessen (tientallen soorten), noten (tientallen soorten), zaden (tientallen soorten), bonen, knoppen, bladeren (tienduizenden eetbare soorten !), stengels, boomschors, vruchten (honderden soorten, ieder zelfs nog met hun varianten zoals kerstomaten en vleestomaten of sterappeltjes en goudreinetten), dieren (tientallen soorten), schelp en schaaldieren, vissen, zeewieren (tientallen soorten), eieren, gevogelte, insecten (tientallen eetbare soorten) paddestoelen, wortels, knollen (tientallen soorten) en ook klei en bloemen die goed smaken behoren tot onze voedingsmiddelen. Er is een onvoorstelbare keus. Er zijn geen dogma´s, geen regels, geen diëten.
Terug naar boven.
Geloof is een zoeken naar zekerheid
vanuit onze onzekerheid. Welke van mijn impulsen mag ik volgen en
welke kan ik beter onderdrukken. Simpel gezegd: wat is goed en wat is
kwaad. Maar absoluut gesproken bestaan goed en kwaad niet. Wat de een
goed vindt, abortus voor een meisje van 12 jaar, vindt de ander
kwaad. Het zijn begrippen die voor de onnatuurlijke mens hun
relatieve nut hebben maar niet voor een natuurlijk mens. Om die reden
bestaat voor een verlichte ook geen goed en kwaad meer. Alles wordt
geaccepteerd zoals het is en het is goed zoals het is. Het gaat hen
om het ware. Om het te zeggen zoals het is, om te handelen zoals je
gevoel je ingeeft.
Voor een dier zoals een leeuw die een
prooi doodt, bestaat geen goed of kwaad. Ook een mensaap hoef je niet
uit te leggen wat goed en kwaad is. Hij volgt zijn natuurlijke
impulsen en dat zouden wij, als basis, ook moeten doen. Wat wij goed
en kwaad noemen kan vervangen worden door natuurlijk en
tegennatuurlijk.
Het kwade blijkt te bestaan uit het onvervulde natuurlijke en een
zonde is het niet gehoorzamen aan de voor ons essentiële
natuurwetten.
Terug naar boven.
HOE VERDER MET DEZE KENNIS?
De twee grootste obstakels bij ´hoe
verder´ zijn allereerst dat instinctief eten gebaseerd is op eten in
een natuurlijke omgeving en die hebben we niet meer. En dat probleem
komen we bij elke stap tegen die we proberen te doen in de richting
van de natuur. We moeten ons voortdurend behelpen met wat we om ons
heen gecreëerd hebben. En daarbij hebben we heel veel aan de
ervaring van anderen die dat al lang hebben geprobeerd en het veel
makkelijker voor ons gemaakt hebben.
En op de tweede plaats zijn we zelf
zwaar gehandicapt door onze tekortkomingen, onze gaten. We moeten dus
altijd de gulden middenweg zien te vinden tussen een theoretisch
ideaal, de gouden standaard, en onze emotionele, financiële en
praktische mogelijkheden en beperkingen.
Laat ik eerst zeggen Christiaan dat dit
erger klinkt dan het is. In de praktijk heb je van een verandering in
de goede richting vrij snel voordelen. Die motiveren je om door te
gaan en die voordelen blijven ook steeds groter worden dus die
motivatie blijft. Je wordt gewoon steeds gezonder. Maar het is niet
allemaal rozengeur en maneschijn en het is wel goed realistisch te
blijven en de obstakels te zien zodat je ze goed kunt ontwijken.
DE TOEKOMST: EEN NATUURLIJKE CULTUUR.
Moeten we terug naar ´perfect´ om te
kunnen overleven op onze planeet? Het lijkt me niet als ik zien hoe
we met de huidige ellende al uit de voeten kunnen. Met goed
functionerende instincten moet het helemaal een makkie zijn om een
duurzame cultuur te scheppen. En hoe gaat die nieuwe cultuur er nu
uitzien. Ik heb wat wilde ideeën daarover en ik hoop Christiaan dat
je het leuk vindt om daar wat over te horen.
Ik stel me zo voor dat er steeds meer
mensen uit de stad naar het platteland gaan trekken en daar in
leefgemeenschappen gaan wonen en puur natuur eten. Ze hebben een
groot eigen stuk grond waar ze met permacultuur zoveel mogelijk van
hun eigen voedsel verbouwen. De grond wordt verrijkt met
mineraalrijke rotsen die verpulverd zijn zodat de planten die we eten
de optimale mineraal-samenstelling hebben. En we ´mulchen´. Dat is
het bodemleven herstellen door de bodem te bedekken met fijne stukjes
natuurlijk afval zoals takjes, schors en bladeren. En we gebruiken
compost. Net als in het bos. Het bacteriële en schimmel-leven, waar
de toplaag voor 80% uit zou moeten bestaan, kan zich dan herstellen
en zorgen voor het beschikbaar komen van alle noodzakelijke stoffen
die dan opgenomen worden door de planten. De bodem wordt weer zacht
en sponzig en niet hard zoals nu steeds vaker optreedt en wat voor
wateroverlast zorgt.
Uit ervaringen van mensen die hiermee
experimenteren blijkt dat die planten en vruchten dan veel en veel
beter smaken. We zijn dan veel meer buiten en krijgen genoeg
zonlicht. We hebben veel meer contact met de natuur en de dieren die
er rondlopen. Het is een paradijs voor kinderen.
Er is een levendige uitwisseling van
mensen en kennis tussen de groepen. Mensen leven een tijd in de ene
en dan weer een aantal jaren in een andere leefgemeenschap. We gaan
naar een wereldmix van culturen.
Verkeerde keuzes zijn namelijk niet
vrijblijvend, zijn niet alleen jouw zaak.
Neem mijn geliefde voorbeeld de
sigaret. Vroeger zei men vaker dat roken alleen de roker schaadde en
dat het dus een individuele beslissing was. Maar men ontdekte dat
anderen, vooral kinderen, meeroken. Men ontdekte dat een foetus er
minder door groeit. En met de huidige inzichten gaat het eigenlijk
nog veel verder. Het neemt vruchtbare landbouwgrond weg waar we
betere dingen op kunnen laten groeien of die aan de dieren terug
gegeven zou kunnen worden. Heb je enig idee Christiaan hoeveel
landbouwgrond er aan tabaksbladeren wordt verkwist? Ik ook niet ☺
maar ik weet wel zeker dat het een hoop is. Het verkort het leven van
de mens waardoor waardevolle ervaring voortijdig verloren gaat. De
roker wordt eerder ziek en doet een beroep op anderen om voor hem te
zorgen. En daar betalen we allemaal aan mee via de
ziektekostenverzekering. Hij gaat eerder op een ongezonde manier dood
en sleurt anderen daarmee mee in ziekteprocessen en rouw om
voortijdig verlies.
En dan zijn er nog wat details maar
ook die spelen mee: De roker wil dat het verpakt is in plastic dus er
draait ook een deel verpakkingsindustrie mee. En daardoor ontstaat
afval die verwerkt moet worden. Ook worden er per dag zo´n 25
miljard sigaretten
opgestoken. Al die peuken worden niet allemaal in de afvalbak
gegooid. En al die filters, van chemische stof gemaakt, waar gaan die
heen? Op de maatschappelijke afvalberg. En de giftige rook, waar
blijft die? En heeft al die verbranding dan geen effect op het
broeikaseffect?
En zolang er rokers zijn zijn er
mensen die dat gedrag zien. Kinderen voornamelijk die dat ook willen
proberen. Stiekem of openlijk. Je houdt als roker of je wil of niet
een dodelijke gewoonte in stand.
En dit hele verhaal geldt natuurlijk
ook voor de onnatuurlijke moleculen waar we allemaal aan verslaafd
zijn. Lees dit hele verhaal nog maar eens een keer Christiaan en vul
dan om het even welke verslaving in. Ik stel voor dat we als mensheid
het experiment bewerkt eten afsluiten.